Ονομάζομαι Παναγιώτης Νταντής και με χαρά φέρω το διακριτικό ραδιοερασιτέχνη: SV1GRN.

Γεννήθηκα και ενηλικιώθηκα στην Κωνσταντινούπολη.

Από την εφηβεία μου περίπου ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τα ηλεκτρονικά.

Θυμάμαι ότι στο σπίτι είχαμε δύο λαμπάτα ραδιόφωνα (PYE Cambridge & Pilot Navigator), για να ακούμε Ελληνικούς σταθμούς στα μεσαία αλλά και διάφορους άλλους στα βραχέα, πειραματιζόμασταν με διάφορες συρμάτινες κεραίες για να έχουμε καλλίτερη λήψη. Το μήκος, το ύψος και η κατεύθυνση  της κεραίας είχαν το μερίδιο τους στην απολαβή της. Επιπλέον κατασκευές, όπως συντονιστές κεραίας, προενισχυτές, φίλτρα κλπ. βοηθούσαν στη λήψη. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες, έγινα ραδιόφιλος Δηλαδή φίλος του ραδιοφώνου, όχι μόνο  ακροατής, αλλά και θαυμαστής των καλών δεκτών της εποχής, με τον ωραίο «λαμπάτο ήχο.

Αργότερα, με κατάλληλες κατασκευές κεραιών, προενισχυτές και ρότορες, λαμβάναμε και τηλεοπτικό σήμα από την Ελλάδα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, από κάποια κεραία εκπομπής κοντά στην Αλεξανδρούπολη, αν θυμάμαι καλά.

Όλες αυτές οι ασχολίες, έστρεψαν το ενδιαφέρον μου στις ραδιοεπικοινωνίες και ασχολήθηκα, θεωρητικά μόνο με τον ραδιοερασιτεχνισμό επειδή δεν είχα άλλη δυνατότητα. Τις πρώτες γνώσεις ηλεκτρονικών, της απέκτησα από ένα εισαγωγικό βιβλίο, που μου δάνεισε κάποιος φίλος. Ακολούθως διάβασα αρκετά σχετικά βιβλία και παρακολούθησα μία σχολή δι’ αλληλογραφίας (Κλίμενς).

Στα τέλη του 1974 ήρθα στην Ελλάδα. Πρώτα έπρεπε να ασχοληθώ, με τον επιούσιο και έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά. Ώς συνήθως τα χρόνια πέρασαν πολύ γρήγορα με εργασία και άλλα χόμπι (φωτογραφία, ορειβασία κλπ). Γύρω στο 1996-97, σε ένα περίπτερο της οδού Φειδιππίδου αντάμωσα το περιοδικό "Ραδιοτηλεπικοινωνίες". Ξαναθυμήθηκα τα ενδιαφέροντα μου, πρώτη φορά συνάντησα ραδιοερασιτέχνες στο hamfest που γινόταν τότε στην είσοδο του δήμου Παπάγου.

Ταυτόχρονα έμαθα για την ιστορία του Ελληνικού ραδιοερασιτεχνισμού, διαβάζοντας το βιβλίο «Από την αναμονή στην αναγνώριση», του συναδέλφου ραδιοερασιτέχνη Κώστα Παναγόπουλου (SV1AIA), θα περιγράψω μόνο κάποια γεγονότα από την ενασχόληση μου και έπειτα.

Όπως έμαθα αργότερα, η νομοθεσία σχετικά με τον ραδιοερασιτεχνισμό βασίζονταν μοναχά σε κάποιες υπουργικές αποφάσεις. Οι οποίες είχαν εκδοθεί έπειτα από μεγάλους και πολύχρονους αγώνες που έδωσαν τα μέλη της Ε.Ε.Ρ. (www.raag.org).

Η σοβαρότερη αλλαγή στον σχετικό νόμο, έγινε επί Υπουργείας του κ. Μαντέλη Τ., ο οποίος ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα πράγμα πρωτόγνωρο για Έλληνα υπουργό Μεταφορών. Βεβαίως το λαμπρό παράδειγμα του, δεν ακολουθήθηκε από τον διάδοχο του οπότε, κάποιες σοβαρές λεπτομέρειες που δεν πρόλαβε να νομοθετήσει ο κ. Μαντέλης λόγω των εκλογών που μεσολάβησαν, παραπέμφθηκαν στις καλένδες παρότι δεν είχε αλλάξει το κυβερνών κόμμα.

Με την ισχύ λοιπόν του νέου νόμου, συμμετείχα στις πρώτες εξετάσεις που έγιναν (05/2003) και έλαβα άδεια κατηγορίας 2. Κατόπιν διδάχθηκα τα σήματα μορς με τη βοήθεια του συναδέλφου SV1FJP  και έτσι η άδεια μου, ένα χρόνο μετά μετετράπει σε κατηγορίας 1.

Ευχαριστώ όσους φίλους και συναδέλφους, με βοήθησαν να κάνω τα πρώτα βήματα στο χόμπι. Καθώς και όσους με βοηθούν στα επόμενα βήματα.

Από τότε έχει κυλήσει αρκετό νερό κάτω από το αυλάκι...

Σήμερα ασχολούμαι και απολαμβάνω τα qso (έχω ήδη επιβεβαιωμένες τις πρώτες 100 χώρες πάντα με απλές κεραίες και ισχύ του μηχανήματος), τα οποία αποτελούν την πεμπτουσία του χόμπι. Άλλωστε, όποιος δεν κάνει qso δεν είναι και ραδιοερασιτέχνης. Είμαι της γνώμης τα qso να είναι ουσιαστικά, να μην αναφέρονται σε αυτά μόνο τα απαραίτητα και να δίνονται τα πραγματικά RST.

Θεωρώ ότι κάθε επαφή πρέπει να επιβεβαιώνεται απαραίτητα με την αποστολή κάρτας και απαντώ σε όλους τους συναδέλφους, καθώς και στους ακροατές βραχέων.

Πιστεύω στην σχολαστική τήρηση του bandplan και της νομοθεσίας που διέπει τον ραδιοερασιτεχνισμό (χαίρομαι που η Ε.Ε.Ρ. εργάζεται για αυτό και το επαναλαμβάνει κάθε Κυριακή στις ανακοινώσεις στο R1), κάποιοι όμως συνεχίζουν να μην τηρούν τα αυτονόητα. Κατά τη γνώμη μου, αυτοί δεν είναι ραδιοερασιτέχνες.

Και κάτι ακόμη, δεν πιστεύω ότι η μόνη συχνότητα επικοινωνίας των απανταχού Ελλήνων ραδιοερασιτεχνών πρέπει να είναι... οι 14.285MHz!